بررسی اپیدمیولوژی بیماران مبتلابه هیپوتیروئیدی دراستان گیلان

سابقه و هدف: هیپوتیروئیدی سندرمی بالینی است که دراثر کمبود تولید هورمون های تیروئیدی بوجود می آید و شیوع آن در مناطق باید کافی و کمبود ید به ترتیب 8- 1% و 20- 10% می باشد. از آنجایی که وضعیت مبتلایان به این بیماری در منطقه گیلان نامشخص است، این مطالعه در جهت ارزیابی اپیدمیولوژی آن طی ده سال در این منطقه انجام شد. مواد و روش ها : در این مطالعه گذشته نگر، اطلاعات دموگرافیک بیمارانی را که طی 10 سال گذشته با علایم و نشانه های هیپوتیروئیدی به کلینیک تخصصی غدد درون ریز مراجعه کرده بودند و تشخیص آنها به روش elisa تایید شده بود، جمع آوری گردید و با نرم افزار spss آنالیز شد. یافته ها: از 407 بیمار هیپوتیروئیدی 84 درصد زن و16 درصد مرد بودند (نسبت زن به مرد 4/5 به 1). میانگین سنی زنان و مردان به ترتیب 8/14 ± 9/37 و17 ± 5/39 سال بود. بیماری هاشیموتو شایع ترین علت بیماری بود. شایع ترین علایم و نشانه های بیماری خستگی و ضعف بود و تقریباً اکثر بیماران مبتلا به گواتر درجه 1 تا 3 بودند. نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که هیپوتیروئیدی در دهه چهارم و پنجم زندگی در خانم ها شایعتر است. نشانه ها و علایم و عوارض بیماری باید برای جامعه توضیح داده شود و تست های تیروئیدی درگروه های درمعرض خطر انجام گیرد.